MAJSTRO PAŬL'

Cerbumis majstro Paŭl' ĉi-maniere,
Kaj sur okulojn
La ĉapon ŝovis li sovaĝ-fiere:
"He, per diablo!
Por kio ja edzin'! Mi ŝin enuas!
Sen ŝi la vivo pli libere fluas.
Forpelos mi ŝin... tiel ŝajnas sorto..."
Kaj jen, li agis ĝuste laŭ la vorto.

Cerbumis majstro Paŭl' ĉi-maniere,
Sed sur okulojn
Ne ŝovis ĉapon nun sovaĝ-fiere:
"He, per diablo!
Forpeli tamen estis ŝin domaĝe,
Ŝi pligrandigis la havaĵon saĝe.
Nun ĝi pereos... tiel ŝajnas sorto..."
Kaj jen, okazis ĝuste laŭ la vorto.

Cerbumis majstro Paŭl' ĉi-maniere,
Kaj sur okulojn
Denove ĉapon ŝovis li fiere:
"He, per diablo!
Ja min malĝojo plu ne persekutos,
Eĉ, kio restis, tion mi forŝutos
Jes, mi forŝutos... tiel ŝajnas sorto..."
Kaj jen, li agis ĝuste laŭ la vorto.

Cerbumis majstro Paŭl' ĉi-maniere,
Kaj sur okulojn
La ĉapon ŝovis li malĝoj-kolere:
"He, per diablo!
Ja estas jam je ĉio, ĉio fin' nun
Do kion fari? Ĉu pendigi min nun?
Jes, mi pendigos... tiel ŝajnas sorto..."
Kaj jen, okazis ĝuste laŭ la vorto.